Beste meneer Wilders,

Toen mijn broer Jan en ik gisteravond even belden, werd dat een pijnlijk gesprek.

Dat hij rechts was en ik altijd op GroenLinks stemde, leverde vroeger nooit echt problemen op.

Hij begon dan te zeuren over die GroenLinks-medewerker die een stagiaire aanrandde en hoe de partij het slachtoffer wegstuurde en de dader als medewerker van Liesbeth van Tongeren een nieuwe baan gaf, over de banden van partij-prominenten met Volkert van der Graaf en over de houtkachel van Laura Bromet.

Maar dat raakte me niet echt, omdat ik dat altijd redelijk kon weerleggen.

“Ook zedendelinquenten verdienen een tweede kans.”

(Advertentie)

“Volkert was géén lid van GroenLinks, die is eerder van de Partij voor de Dieren.”

“Laura Bromet heeft die acht kuub stookhout alleen maar als decoratie in de tuin en zolang het daar ligt, kunnen anderen het niet in de houtkachel gooien.”

Ik wíst dan natuurlijk wel dat mijn verweer een beetje wrong, maar broers zijn niet op de wereld gezet om elkaar gelijk te geven.

Maar alles is veranderd sinds GroenLinks is geannexeerd door Frans Timmermans.

De gein is er af als mijn broer en ik het nu over politiek hebben.

(Advertentie)

Toen ik laatst een keer een begin maakte met de verdediging van de nieuwe lijsttrekker van mijn partij, onderbrak hij me onmiddellijk.

“Je weet toch wat paus Gregorius I al in de zesde eeuw deed, Keessie?”

“Nou?”

“Die schreef de Zeven Hoofdzonden op!”

“Eh…”

“Superbia, avaritia, luxuria, invidia, gula, ira en acedia! In goed Nederlands: hoogmoed, ijdelheid, hovaardigheid, hebzucht, wellust, nijd, afgunst, vraatzucht, woede, wraakzucht en vadsigheid. Noem één hoofdzonde en die smeerlap bezondigt zich eraan! En dat dus keer zeven! Hoe kun je nou blij zijn dat jouw partij, dat vréselijke GroenLinks, zich heeft overgeleverd aan zo’n intens slecht mens?”

(Advertentie)

En toen viel ik stil, meneer Wilders.

Hoe verdedig ik het onverdedigbare?

Ik zou wel willen, maar ik kan het niet.

Ik ben in 2003 lid geworden van GroenLinks, toen Femke Halsema er een nette links-liberale partij van leek te gaan maken, en nou zijn we twintig jaar verder en is de partij aan het radicaliseren en hebben we Frans Timmermans als lijsttrekker…

En toen hij zag dat ik met een mond vol tanden zat, sloeg hij toe.

Gisteravond werd het nog erger.

Hij bezoekt deze week allerlei macabere plekken uit de Tweede Wereldoorlog met zijn Lada Niva en omdat ik op zijn huis pas, bellen we dagelijks even.

(Advertentie)

Het werd een raar gesprek.

Nog voor ik iets had kunnen zeggen, zei hij: “Ik ga misschien wel op Geert Wilders stemmen, Keessie!”

“Echt?”

“Volg je het nieuws een beetje? Amsterdamse universiteiten die een Joods gezin bij de diplomauitreiking apart zetten van Hamas-aanhangers… Israëlische vlaggen die worden weggehaald door de politie, terwijl die van Palestina worden bezongen met die ronduit antisemitische strijdkreet over de rivier en de zee… Burgemeesters die kruipen voor agressieve moslims én hun Nederlandse medestanders die eindelijk hun Jodenhaat weer kunnen botvieren… Huizen waarop davidsterren worden gezet… Politici, zoals die Frans Timmermans van jou, die het duizend keer liever hebben over burgerslachtoffers in Gaza dan over 7 oktober, de grootste slachting van Joden op één dag sinds de Holocaust… Media die de persberichten van Hamas één op één overnemen… De jaren ’30 van de vorige eeuw zijn terug, broertje!”

“En daarom ga je misschien op Geert Wilders stemmen?”

(Advertentie)

“Dat is zo langzamerhand de enige van wie ik ‘Nie wieder!’ nog geloof. En zéker de enige die er al jaren voor waarschuwt.”

Ik probeerde nog tegen te werpen dat zijn bezoek aan het vernietigingskamp Auschwitz zijn blik misschien vertroebelde.

Maar dat had ik beter niet kunnen doen.

Want weet u wat hij toen zei?

“Juist niet, Keessie, juist niet. Ik zie het scherper dan ooit.”

Ergens heb ik het idee dat mijn broer niet de enige is die er zo over denkt.

Ik hoop zo dat hij ongelijk heeft…

Hartelijke groet,

Kees Dijkgraaf

PS. Cadeautje. Ook uw houtkachel moet roken.


Het ‘Briefje van Jan’ en de ’99 woorden’ zijn gratis te lezen. Wil je desondanks doneren, dan kan dat via Backme of  Bunq. Kopen via mijn Amazon-link is ook top!

Dank voor jullie donaties!