Mevrouw Paulusma,
Toen ik u en de andere Kamerleden van D66 gisteren zo bezig zag bij de vergaderingen over het controversieel verklaren van onderwerpen na de val van het kabinet RutteKaag, werd ik kwaad.
Alle trucs die D66 uit de kast haalde om tot na de formatie, ergens ver in 2024, zoveel mogelijk door te denderen met het slopen van dit ooit zo prachtige land, het was werkelijk om te kotsen.
Die bloedhond uit Woudsend eiste bij de procedurevergadering van de commissie LNV ook nog eens dat Kamerleden die onderwerpen controversieel wilden verklaren even gingen uitleggen waar ze die brutaliteit vandaan haalden.
En u strooide zelf bij de commissie VWS nog wat extra zout in de wonden van de Nederlandse bevolking door te beweren dat jullie handelden vanuit het ‘landsbelang’.
Jullie wél…
(Advertentie)
SGP’er Kees van der Staaij, nestor en staatsrechtelijk geweten van de Tweede Kamer, vatte het zo samen: “Ze gedragen zich alsof het kabinet niet is gevallen.”
Zelf zat ik er iets minder onderkoeld in dan Van der Staaij.
De ‘tyfus-dit’ en ‘tering-dat’ streden in mijn hoofd om voorrang, dus ik besloot maar een rondje te gaan wandelen om af te koelen.
Bij het hek op de Tramdyk trof ik Kees.
Kees is een psychiater uit de Randstad die na zijn pensionering naar het Friese platteland is gevlucht.
‘De professor’ noemen ze ‘m hier.
We komen elkaar vaker tegen.
“Lekker aan het kuieren, Jan?”, vroeg Kees.
“Mijn woede er aan het uitlopen, Kees.”
“Oh, ik dacht dat jij die altijd van je af schreef, Jan. Dat zeg je toch altijd? ‘Als ik om één over zeven ’s ochtends op send druk en mijn briefje staat online, vergeet ik de Randstad en heb ik nog een hele dag om leuke dingen te doen’.”
(Advertentie)
“Klopt, maar als ik nu zonder zelfcensuur het briefje aan die teringlijers ga schrijven dat ik voor morgen in mijn hoofd heb, dan doet dat tyfusvolk meteen aangifte en weet het Openbaar Ministerie opeens wél een gaatje te vinden om mij voor de rechter te brengen.”
“Waar zit je woede, Jan?” vroeg Kees.
Bij andere mensen raak ik altijd geïrriteerd als ze in elke zin mijn naam zeggen, maar van Kees kan ik het inmiddels hebben.
Uit beleefdheid doe ik het zelfs terug.
“Machtsmisbruik, Kees.”
Bij Kees weet je dat één woord genoeg is om hem zijn kennis over zo’n onderwerp te laten spuien.
Toch voegde ik er nog twee aan toe.
“Teringlijers.”
En: “Tyfusvolk.”
(Advertentie)
“Jij denkt natuurlijk dat mensen die hun macht misbruiken slecht zijn. Maar er kunnen verschillende stoornissen aan ten grondslag liggen. Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben bijvoorbeeld weinig respect voor de rechten van anderen en kunnen manipulatief en impulsief gedrag vertonen. Ze kunnen hun macht gebruiken om anderen te controleren en te domineren. Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis hebben een overdreven gevoel van eigenwaarde en kunnen zichzelf als superieur beschouwen. Ze kunnen hun macht gebruiken om bewondering en erkenning te krijgen van anderen en om hun eigen behoeften en verlangens te bevredigen. Mensen met een psychopathische stoornis hebben een gebrek aan empathie en schuldgevoelens en kunnen impulsief en agressief gedrag vertonen. Ze kunnen hun macht gebruiken om anderen te manipuleren en te controleren, zonder zich zorgen te maken over de gevolgen van hun acties. Soms zijn mensen gewoon ziek, Jan.”
“Jaja, Kees. Straks maak je van die lui nog slachtoffers in plaats van daders.”
“Zeker niet. Ik toon je alleen een mogelijk ander perspectief. Maar over wie gaat het, Jan?”
“Tjeerd de Groot, Kees. Sjoerd Sjoerdsma. Jan Paternotte. Wieke Paulusm…”
Kees stak zijn hand op.
“Ho maar, Jan. Stop.”
“Hoezo, Kees?”
(Advertentie)
“Vergeet alles wat ik zojuist vertelde. Vanwege dat soort teringlijers ben ik gevlucht naar Friesland. Hier kun je je tenminste afsluiten voor dat tyfusvolk!”
“Maar Kees…”
“Waarom denk je dat ík ben gaan wandelen terwijl het daar eigenlijk veel te warm voor is, Jan? Ik kijk ook naar DebatDirect, hè.”
We lachten allebei.
In de wetenschap dat D66 op 22 november door de kiezers keihard wordt afgestraft.
En in de hoop dat er te zijner tijd een speciaal plekje in de hel is voor de magere mannetjes en die dikke darmenbak.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje! Voor als u op straks op wachtgeld zit.
Disclaimer Het ‘Briefje van Jan’ en de ’99 woorden’ zijn gratis te lezen. Eventuele donaties (vast via Backme, incidenteel via Bunq) gaan naar mevrouw Dijkgraaf.
