Beste Ton,
Jij bent één van de weinige journalisten die ik écht respecteer.
Toen jij begin 2017 wegens een ernstige ziekte moest terugtreden als directeur van ‘Leeuwarden-Fryslân – Culturele Hoofdstad van Europa 2018’, leek het erop dat je carrière erop zat.
Niets was echter minder waar.
Omdat je er, zoals je zelf zei, “toe wilde blijven doen” ging je voor HP/De Tijd werken.
Beter gezegd: je werd van leidinggevende en manager weer journalist.
En wat voor één!
Een ‘politiek onderzoeksjournalist’ die er compleet lak aan heeft of een onthulling zorgt dat zijn ‘relaties’ met politici er aangaan en die het dus ook niet uitmaakt welke partij schade kan ondervinden van zijn onthullingen.
(Advertentie)
Die moet je met een lampje zoeken in de wereld van de Wouters de Winther, Fritsen Wester en Xanders van der Wulp.
De hele lijst van onthullingen die jij de afgelopen paar jaar boven water toverde, gaat in dit kader te ver.
Maar als ik hier in Eesterga de Straatweg op loop en ik vraag de eerste de beste voorbijganger waar ze Ton F. van Dijk van kennen, dan sommen ze moeiteloos journalistiek topwerk van je op.
“De reiskosten van Klaas Dijkhoff van de VVD!”
“De Tinkebell-tapes met PvdA’er Gijs van Dijk!”
“Het memo inzake PvdA-Kamervoorzitter Khadija Arib!”
“De affaire van fractieleider Tunahan Kuzu met een DENK-medewerkster!”
“De val van CDA-leider Elco Brinkman! Oh nee, dat was natuurlijk in zijn televisietijd…”
“De verblijfskosten van D66-graaier Sophie in ’t Veld!”
(Advertentie)
“De woonplaatsfraude van Isabelle Diks van GroenLinks!”
“De neonazi-apps van Forum voor Democratie!”
“De ongelijkwaardige relatie met een medewerkster die VVD-Kamerlid Han ten Broeke de kop kostte en waar zelfs premier Mark Rutte zich uiteindelijk mee bemoeide!”
Het is een zeer onvolledige opsomming, Ton.
Ik vergeet bijvoorbeeld wat je buiten HP/De Tijd nog onthulde, zoals de netwerkcorruptie bij de NPO die via je prachtige BNR-podcast met Mark Koster naar buiten kwam.
Hoe zat het ook alweer? VVD-staatssecretaris van Media Sander Dekker die op vakantie ging met NPO-baas Shula Rijxman toch? En NPO-baas Shula Rijxman die samen met de topambtenaar van OCW een wilde nacht doorbacht in een hotelkamer in Dokkum?
(Advertentie)
Als ik onderzoeksjournalist zou zijn (waar ik absoluut het geduld niet voor had en heb), zou ik jaloers zijn op iemand die de scoops aaneenrijgt zoals jij.
En als ik onderzoeksjournalist in loondienst zou zijn, zou ik de ogen uit mijn kop schamen dat ik me keer op keer liet kloppen door een zieke man die soms zelfs vanuit zijn bed wél produceert.
Maar goed, de boog kan ook bij jou niet altijd gespannen zijn.
Soms moet je de adrenaline van het echte nieuws even níet laten stromen.
Je even níet bezighouden met mensen die een rol van betekenis spelen in het publieke domein.
Even iets luchtigs doen.
Dan zeg je tegen je redactie: “Jongens, ik moet even mijn hoofd leegmaken. Even tussendoor een simpel interviewtje. Ik stel vragen, de geïnterviewde loopt leeg.”
(Advertentie)
En zo kon het gebeuren dat Yesim Candan zichzelf vandaag in HP/De Tijd wederom voor joker zet als de narciste die totaal geen kaas heeft gegeten van hoe het er aan toegaat in de Nederlandse politiek en mediawereld.
Ik heb ooit voor het blad ‘Fortuin van Holland Casino een prijswinnende duif uit Tuk geïnterviewd, Ton.
Geen grap.
Maar nu heb je ook mij geklopt, nota bene op mijn eigen terrein.
Want een prijswinnende duif uit Tuk legt het dan toch weer af tegen een domme koe uit Amsterdam.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje. Het komt je toe!
Disclaimer: Het ‘Briefje van Jan’ en de ’99 woorden’ zijn gratis te lezen. Wil je desondanks doneren, dan kan dat via Backme of Bunq.
