Beste Tim,
Kut man, wat jou is overkomen!
Je zou maar een tot moslim bekeerde en geradicaliseerde gek met een mes en pistool achter je aan krijgen die aan de balie van je werkgever verschijnt om je te vermoorden.
In een vorig leven, toen ik nog in de journalistiek zat, heb ik ook wel zulke dingen meegemaakt.
Het meest ingrijpende voor mijn gezin gebeurde begin 1997.
Toen moesten wij op advies van de politie van Wijk bij Duurstede onmiddellijk ons huis verlaten en een maand onderduiken op een vakantiepark omdat voetbalhooligans door een opruiend artikel van Bas Groenendijk in het Algemeen Dagblad op mijn scalp uit waren.
Er volgde na ingrijpen van mijn advocaat twee dagen later wel een rectificatie in het AD, maar het artikel stond heel groot op pagina 5 en de rectificatie heel klein weggestopt op pagina 27 (zo werken die teringlijers).
Dus dan weet je het wel.
Het meest ingrijpende voor mij persoonlijk gebeurde in 2004.
(Advertentie)
Ik was hoofdredacteur van de treinkrant Metro en onze columnist Theo van Gogh werd door een moslimterrorist op straat in Amsterdam afgeslacht.
Jij was pas 16, maar je herinnert je de beelden vast nog wel.
Vervolgens kwamen er allemaal slecht verstaanbare telefoontjes en in krakkemikkig Nederlands opgestelde mailtjes binnen waarin mensen die ik vanwege hun gebrekkige taalvaardigheid nooit als stagiair zou aannemen, maar waarvan de kernboodschap niet mis te verstaan was: de uitgever en de hoofdredacteur moesten ook dood.
Omdat de politie bedreigingen richting Theo die een half jaar eerder waren binnengekomen naar aanleiding van zijn Metro-columns in een onderste la had geflikkerd (naar op 2 november 2004 bleek nógal ten onrechte), waren we niet echt gerustgesteld toen de politie ons meldde wat vaker langs ons pand aan de Delflandlaan in Amsterdam-West te willen rijden.
(Onlangs bleek uit mijn AIVD-dossier dat de politie pas vijf dagen na de moord op Theo een verzoek indiende om de risico’s voor de uitgever en mij te analyseren, terwijl er toen al tientallen anderen -van wie de namen in het AIVD-dossier wit zijn gemaakt- onder zware beveiliging zaten of zelfs op veilige plekken waren ondergebracht)
Het was, beste Tim, in beide gevallen een kuttijd.
(Advertentie)
Bij Metro ook omdat onze hoogste bazen nogal ‘onjournalistiek’ reageerden.
Op het hoofdkantoor wilden ze dat de uitgever en ik elders in Europa zouden onderduiken met onze gezinnen (terwijl de kapiteins in zulke omstandigheden natuurlijk op de brug horen te blijven, wat we uiteraard deden) én omdat de term “oud-agenten van de Mossad invliegen” regelmatig viel vanwege de zich repeterende nalatigheid van de politie.
Dat gebeurde ongetwijfeld met de beste bedoelingen, maar wij in Nederland vonden dat bizar.
Metro was echter een Zweeds concern en daar golden blijkbaar andere mores.
Over Zweden gesproken…
Nadat jij gisteren een uitstekende BOOS-uitzending had gewijd aan die tot moslim bekeerde, geradicaliseerde gek die jou naar het leven stond, verscheen op Twitter een post van Volkskrant-columnist Sander Schimmelpenninck.
Hij schreef: “Bevestiging van wat we natuurlijk al vermoedden; de man die beweerde Tim Hofman te willen vermoorden blijkt een rechtsextremist. Actief op sociale media, gekgedraaid door de bekende smeerlappen.”
(Advertentie)
Toen iemand vroeg wie hij bedoelde met ‘de bekende smeerlappen’ antwoordde hij: “Daarmee bedoel ik smeerlappen als Wierd Duk, Jan Dijkgraaf, Jan Roos (…) die willens en wetens hun agressieve en instabiele volgers ophitsen met laster en leugens, daarbij bewust het risico nemend dat deze volgers overgaan tot geweld/intimidatie.”
Kortom: Volkskrant-columnist Sander Schimmelpenninck schuift de poging om jou te vermoorden in de schoenen van Telegraaf-journalist Wierd Duk, YouTube-grappenmaker Jan Roos en mij.
Natuurlijk, het is Sander Schimmelpenninck maar.
Natuurlijk, het is zijn verdienmodel.
Natuurlijk, Wierd, Jan en ik moeten de wijste zijn.
Maar er zijn weleens van die momenten dat ik denk: ik zou dat ventje weleens willen opwachten in een donker steegje en ‘m een ouderwets pak op z’n donder willen geven.
Of gewoon alleen maar heel hard “Boe!” roepen, zodat hij het om papa en mama schreeuwend op een lopen zet.
(Advertentie)
Alleen is er dan altijd meteen dat stemmetje van mijn jongste zoon, Bob Dijkgraaf, in mijn achterhoofd.
“Niet naar beneden trappen, ouwe, niet naar beneden trappen.”
Dus dan laat ik Sandertje maar.
Sowieso… beter dat hij zijn agressie online botviert op oude mannen die voor heter vuren hebben gestaan dan een scheldende haatsmurf, dan dat hij thuis vriendin Lotta of hun paar maanden oude dochtertje met een snuif in zijn neus in elkaar rost.
Enfin Timbo, sterkte gozert!
Groet,
JanD
PS. Cadeautjes! Dan moet je toch een beetje aan Sandertje denken.
Het ‘Briefje van Jan’ en de ’99 woorden’ zijn gratis te lezen. Wil je desondanks doneren, dan kan dat via Backme of Bunq. Kopen via mijn Amazon-link is ook top!
