Briefje van Jan – aan Richard de Mos

Beste Richard,

Goh, dacht ik gisteravond, er is toch niks op tv, laat ik eens de livestream van dat raadsdebat in Den Haag over de uitkomst van het politieke proces tegen jou en je partijgenoten gaan volgen.

Op het moment dat ik er inviel, hoorde ik je allemaal dingen tegen D66-fractievoorzitter Marieke van Doorn zeggen.

Je wilde met haar de hei op.

Je wilde met haar kruidenthee gaan drinken.

Je wilde met haar linksgedraaide worteltaart gaan eten.

Je wilde met haar gaan kantklossen.

Je wilde met haar gaan pottenbakken.

Je wilde zelfs met haar gaan batikken met kaarsvet.

(Advertentie)

Ik liep naar de keuken om te checken of er niet toevallig tóch 43 procent alcohol zat in de blikjes Old Jamaica ginger beer die ik tijdens de warme prak had leeggedronken.

Terwijl ik het etiket bestudeerde, hoorde ik uit de woonkamer nog “vingeren” en “spelletjes spelen”.

Nou weet ik dankzij de Van Drimmelen-affaire en dat gedoe met Pechtold en die bangalijsten wel dat D66-vrouwtjes op dat gebied wel wat gewend zijn.

Maar omdat jij niks voor hun carrière kan betekenen en #MeToo nog regelmatig opleeft, dacht ik wel: nou nou nou Richard, je neemt wel een risico.

Dus ik speerde weer naar de woonkamer om te kijken of ze misschien een punt van orde wilde maken bij burgemeester Jan van Zanen.

Maar daarvan was geen sprake.

(Advertentie)

Sterker: ze leek eerder gevleid, want ik heb nog nooit een politicus zo vaak zo meisjesachtig zien lachen als die Marieke van Doorn van D66 gisteravond in jouw richting.

Had de bekende voetbaltrainer Fritz Korbach nog geleefd, dat had-ie er ongetwijfeld met die snijdende stem van hem een “Hoe laat begint hier het neuken?” uitgegooid.

Maar goed, ik kom ter zake.

Jij suggereerde in dat raadsdebat dat je, nadat je drieënhalf jaar was uitgesloten wegens die heksenjacht van het Openbaar Ministerie op jou en je partijgenoten, de komende tijd wordt uitgesloten om een andere reden: je boek ‘Mijn Verhaal’.

“Wat”, zei je, “zoals de titel zegt míjn verhaal was. Mijn antwoord op de volstrekt ridicule beschuldiging op deelname aan maar liefst twee à drie criminele organisaties. Mijn antwoord op de trial by media. Mijn antwoord op door mij gelezen verhoren van sommige politici en ambtenaren die bij de Rijksrecherche dachten definitief met mij en mijn partij af te rekenen. Mijn antwoord op een totale heksenjacht, een politieke karaktermoord.”

(Advertentie)

En toen kwam-ie: “Als ik daarbij mensen gekwetst heb, dan spijt mij dat oprecht. Maar we willen werken aan het verbeteren van relaties, aan het uitspreken van gevoeligheden en oud zeer, aan het herstel van vertrouwen. Voor mijn part doen we een rituele boekverbranding van ‘Mijn Verhaal’. We hoeven het niet koud te krijgen op de hei, ik heb namelijk nog zat exemplaren in de opslag.”

Wel godverdomme!

Jij hebt helemaal geen exemplaren in de opslag.

Ík heb exemplaren in de opslag.

Króm heb ik als uitgever gelegen om de druk van ál die boeken te financieren.

Weet je nog, begin 2021?

“Laten we beginnen met een eerste druk van duizend”, zei ik.

“Ben jij belazerd!”, antwoordde je. “Ik heb in 2018 32.632 stemmen gehaald. Er werken 9.378 ambtenaren bij de gemeente Den Haag. Dan zit je al op 42.000. En dan heb ik mijn exen en groupies nog niet eens genoemd. Doe er nou maar gewoon 500.000!”

(Advertentie)