Pa, ma,
Ik ben ergens wel blij dat jullie dit niet meer mee hoeven maken.
Dat jullie op dorp zouden lopen en meewarig zouden worden aangekeken.
Dat je de ogen in je rug voelt priemen als je in de Plus met je duim voelt of de meloen die je op het oog hebt voor de salade al rijp is.
Of dat de mensen, als ze jullie zouden zien aankomen in de Hoofdstraat, gauw zouden oversteken naar de andere kant van de weg om daar minutenlang in de etalage van de drogisterij Rodenburg te gaan kijken tot jullie gepasseerd waren.
Die ellende blijft jullie gelukkig bespaard.
(Advertentie)
Maar hé, ik ben vorig jaar 60 geworden!
Dan wordt het wel tijd om me niet langer te verschuilen en eindelijk uit de kast te komen, toch?
Eindelijk, ja.
Want sinds wij in de zesde klas van de openbare basisschool in Bergambacht tijdens het verplichte uurtje godsdienstles van dominee Oskam in ons hoekje van de klas onder tafel stiekem seksboekjes doorbladerden, weet ik het honderd procent zeker.
En nu is de tijd rijp om er openlijk voor uit te komen.
Ik doe dat niet voor mezelf, want ik kan al heel prima met mezelf leven (volgens Thea soms zelfs té goed).
Nee, ik doe het vooral voor jonge mensen.
(Advertentie)
Jongens en meisjes die nog worstelen met hun geaardheid.
Die zich zorgen maken of ze wel helemaal normaal zijn.
Of die wel weten wat hun geaardheid is, maar vrezen dat ze niet geaccepteerd zullen worden.
Verstoten worden misschien zelfs wel.
Als oudere kun je die jongens en meisjes een steuntje in de rug geven.
Door openlijk voor je geaardheid uit te komen en duidelijk te maken dat ze zich nergens voor hoeven te schamen.
Dat je ook in het Nederland van 2023 mag zijn wie je wilt zijn.
En toch hè…
(Advertentie)
Toch merk ik dat ik moeite heb om dat ene jeweetwelwoord op te schrijven.
Ik ben meer van het show, don’t tell.
Daarom doe ik het toch maar over de band.
Ik heb mijn alter ego Zeikgraag en mijn gabber Varkman ingeschakeld om duidelijk te maken welke afwijking ik heb.
En we hebben er meteen maar een zootje shirts van laten maken.
Dan wordt het ook voor anderen die er zoals ik mee worstelen dat ze ‘zo’ zijn mogelijk om het hún ouders en andere naasten te showen in plaats van te tellen.
Een tekening dus.
Niet schrikken daar in de spreekwoordelijke hemel, maar hier komt-ie:
Even voor de zekerheid: ik ben die linkse op het plaatje.
En hij is er ook in roze, met lange mouwen.
Ik hoop dat jullie niet postuum boos op me zijn en dat veel mensen die ook hetero hebben mijn voorbeeld zullen volgen.
Dikke knuf!
JanD
PS. Cadeautje. Duurt nog even voor het er is, maar het gaat ook over jullie.
Disclaimer Het ‘Briefje van Jan’ en de ’99 woorden’ zijn gratis te lezen. Doneren kan via Backme. Waarvoor dank!
