Beste Matthijs,
Natuurlijk heb ik dat PR-verhaal in NRC gisteren gelezen.
En de ballen uit mijn broek gelachen om de potsierlijke foto’s die er bij staan.
Respect voor de interviewer, Karel Smouter, die zich in ruil voor ‘het eerste interview’ na ‘de affaire’ al dat vedette-gedrag moest laten welgevallen.
Dan heb ik het als eenvoudige stukkiestikker uit Eesterga maar makkelijk.
Ik kijk, ik lees, ik denk na en ik tik een stukkie, zonder me als een loopse teef (“Ulla, vernoemd naar de laatste echtgenote van Charles Aznavour!”) aan je voeten te hoeven werpen.
Sinds ik op 1 oktober 2014 met mijn ‘Briefje van Jan’ begon, heb ik tien briefjes aan je geschreven.
Het eerste was op 20 september 2015.
Dat ging over een interview met jou in het Volkskrant Magazine en ging zo:
(Advertentie)
“Beste Matthijs,
Hèhè, ik ben bijgekomen van het lachen. Een kleine 24 uur duurde het wel; ik schijn namelijk zelfs in mijn slaap geschaterd te hebben vannacht.
Je werd geïnterviewd voor het Volkskrant Magazine. Nou ja, John Schoorl mocht je vragen sms’en en en e-mailen. Ik vond dat nogal potsierlijk. Je bent verdorie Barack Obama niet. Of Vladimir Poetin. Je bent gewoon Matthijs van Nieuwkerk, host van een succesvol tv-programma van de Vara. Doe even normaal, man!
Maar ik kon pas echt niet stoppen met lachen toen ik de volgende zin las: “Net zoals Van Nieuwkerk een voorkeur had voor een fotograaf, een visagiste en een styliste en de plek in de krant waar het artikel precies zou moeten komen.”
Manmanman. Waar in jouw leven is het mis gegaan?
Groet,
JanD”
Het tweede briefje was van 6 december 2015.
Dat ging over het pop-up restaurant dat jij meende te moeten openen en waarvan de opbrengst naar het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis zou gaan.
(Advertentie)
“Beste Matthijs,
Mij hoorde je niet toen je besloot een pop-up restaurant naast je studio te openen.
Mij hoorde je niet toen je besloot dat er één menu op de kaart stond, voor 79,95 euro.
Mij hoorde je niet toen bleek dat je dat bedrag bij het reserveren vooruit moest betalen.
Mij hoorde je niet toen je door het Commissariaat van de Media op de vingers werd getikt dat je in ‘De Wereld Draait Door’ geen reclame meer voor het pop-up restaurant mocht maken.
Mij hoorde je niet toen ik las dat er voor een wijn- en waterarrangementje nog zo’n 70 euro op de prijs van het menu kwam.
Mij hoorde je niet toen jouw eigen Parool en de Volkskrant hun slechtste recensies ooit bewaard bleken te hebben voor jouw pop up-restaurant.
Mij hoorde je niet toen je gisteren halsoverkop besloot de tent dicht te gooien omdat je niet de kwaliteit kon leveren die de bezoekers van je pop up-restaurant beloofd was.
Mij hoorde je niet over het boek met recepten uit het pop up-restaurant dat gisteravond dankzij het DWDD-label de weg vond naar menige zak van Sinterklaas.
Mij hoorde je niet, Matthijs, omdat het geen zin heeft tegen jou iets kritisch te zeggen.
Je hebt in de loop der jaren samen met je wormvormig aanhangsel Dieuwke Wynia alleen maar ja-knikkers om je heen verzameld. Trouwe vazallen die, veelal tegen betaling, alles wat uit jouw koker komt met gejuich en applaus begroeten. En die gezamenlijk iedereen met kritiek op jou wegzetten als naargeestige, jaloerse, typisch Nederlandse zeikstralen. En die je, als jij dan eindelijk een keer op je bek gaat, je de schouders kloppen en bemoedigend toespreken dat niet alles wat je probeert hoeft te lukken.
Van Nico Dijkshoorn, de meester van het leedvermaak, verschijnt de komende dagen geen vernietigende column over een schoenmaker die zijn leest verliet en over hoogmoed die voor de val komt. Want Nico pakt jaarlijks een tonnetje bij je; die kijkt wel uit.
Ach, zolang je niet de illusie hebt dat die vazallen echte vrienden zijn, maakt het ook niet uit.
Ik vind het alleen zo lullig voor het Anthonie van Leeuwenhoek-ziekenhuis. Hoe ga je die compenseren?
Groet,
JanD”
(Advertentie)
Het laatste was een ‘tweetrapsrakket’ over ‘de affaire’.
Op 17 november 2022 schreef ik dit:
“Beste Matthijs,
Al weken worden we lekker gemaakt met een Volkskrant-verhaal dat ervoor gaat zorgen dat jij in één keer van je voetstuk gaat lazeren.
Sinds deze week begin zelfs ik nieuwsgierig te raken.
Dat komt doordat ik las dat jij een geheime ontmoeting zou hebben gehad met drie verslaggevers van De Volkskrant waarin je inzage kreeg in de tekst van het artikel.
Dríe verslaggevers!
En jij.
Normaal gesproken doe jij alleen interviews per mail (geen grap), maar deze keer was je bereid om in persoon te verschijnen voor het Volkskrant-tribunaal, vermoedelijk in het kader van hoor en wederhoor.
Dan zal het geen verhaal worden over je liefde voor het Franse chanson.
Maar waarover wel.
Het gekke is: we weten eigenlijk alle dirt over jou al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat jij je tegenover redacteuren van ‘De Wereld Draait Door’ als een hork gedroeg?
Weten we al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat jij de kleine Matthijs maar al te graag deelde met medewerksters en vrouwelijke gasten van ‘De Wereld Draait Door’?
Weten we al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat jij en je redactiebaas Dieuwke Wynia er bij ‘De Wereld Draait Door’ een zwarte lijst op nahielden van mensen die nooit te gast mochten zijn omdat ze bijvoorbeeld ooit een vervelend stukkie over je hadden geschreven?
Weten we al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat jij de tafeldames en -heren die je een vette schnabbel en een groot bereik bezorgde voornamelijk recruteerde uit je vrienden- en vriendinnenkring?
Komt de Volkskrant met de primeur dat jij zo pissed was dat je salaris van bijna zes ton per jaar op last van de politiek meer dan gehalveerd werd, dat je steeds minder uitzendingen per jaar ging maken?
Weten we al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat je in 2020 voor maar drie maandjes ‘De Wereld Draait Door’ 299.800 euro pakte?
Weten we al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat jouw (zelfbenoemde) allerbeste vriend een veroordeelde crimineel is?
Weten we al.
Komt de Volkskrant met de primeur dat jij en de vrouw met wie je thans (peildatum 17/11/22) samenwoont (Martha Riemsma) zijn gekoppeld door die (zelfbenoemde) allerbeste vriend?
Weten we al.
Komt de Volkskrant dan misschien met de primeur dat een modemiepje van de Volkskrant en jij vóór je werd gekoppeld aan je huidige vriendin afspraken om gelijktijdig jullie echtgenoten te verlaten om samen verder te gaan en dat zij dat vervolgens wel deed en jij niet?
Zelfs dát weten we al.
Maar misschien schiet mijn fantasie gewoon tekort, Matthijs.
Drink je kinderbloed bij je ontbijt?
Ben je in transitie?
Was je al die jaren een hologram?
Ik ben nu echt rázend nieuwsgierig!
En ik kan niet wachten tot zaterdag de Volkskrant hier in Eesterga op de mat valt.
Maar ik beloof de hoofdredactie van de Volkskrant één ding.
Als ze alleen maar komen met het verhaal dat je al die jaren een rondneukende arrogante klootzak met foute vrienden was, zeg ik meteen mijn abonnement op.
Groet,
JanD”
(Advertentie)
Op 19 november 2022 gevolgd door dit:
“Beste Matthijs,
‘Als ze alleen maar komen met het verhaal dat je al die jaren een rondneukende arrogante klootzak met foute vrienden was, zeg ik meteen mijn abonnement op’, schreef ik eergisteren over de Volkskrant.
Het was nog erger.
Meer dan 10.000 woorden vandaag in De Volkskrant over jou.
En geen woord over dat ‘rondneuken’.
Wel veel bewijs dat je inderdaad een arrogante klootzak was.
Met foute vrienden op cruciale plekken in je redactie en bij de omroep.
Ik moet toegeven dat één bewijs van je onmetelijke arrogantie en je duivelse karakter mij toch wel verbaasde.
Er ging op 21 november 2019 iets mis met een geluidsfragment.
De Volkskrant schreef het zo op:
“Direct na de uitzending beent Van Nieuwkerk met grote passen de trap op naar de ruimte boven de studio. Daar wachten redacteuren, gastvrouwen, de regisseur, de eindredacteur.
‘Wíé is hier verantwoordelijk voor?’, schreeuwt Van Nieuwkerk.
Even later staat hij tegenover een geluidsman. Hun hoofden zijn dicht bij elkaar. ‘Wat stá je daar nou man?’, schreeuwt Van Nieuwkerk.
Dan begint hij te razen.
De geluidsman probeert wat terug te zeggen, maar hij komt niet boven de presentator uit. ‘Het is meneer Van Nieuwkerk voor jou’.
‘Jij!’, schreeuwt de presentator. ‘Jij had hier op je knieën moeten zitten, en moeten zeggen: sorry.’
Onthutst kijken mensen naar wat hier gebeurt.
‘Zeg sórry meneer Van Nieuwkerk’, roept de presentator. Om hen heen is het doodstil.
En dan doet de man wat hij zegt. ‘Sorry meneer Van Nieuwkerk’, brengt hij uit.”
De geluidsman die door de knieën ging en “Sorry meneer Van Nieuwkerk” zei, was natuurlijk een totale oetlul.
Zó veel vernedering kan een hypotheek nooit waard zijn.
Maar dat optreden van jou zegt álles over wat een stuk stront jouw moeder op 8 september 1960 heeft gescheten.
Dan je foute vrienden, op cruciale plekken in je redactie, bij je omroep en bij de NPO.
Op de redactie was Dieuwke Wynia de ergste.
Die ontwikkelde zich naast jou tot gedelegeerd duivelin.
Maar valt pas echt door de mand door de anekdote dat ze werk van redactieleden dat ze eerst toejuichte ook opeens helemaal ruk vond als jij het helemaal ruk vond.
Én doordat ze zich in het Volkskrant-verhaal presenteert als de vrouw die jouw duivelse gedrag probeerde binnen de perken te houden en die uiteindelijk als hoofdredacteur is vertrokken dóór jouw gedrag.
Maak jij zo’n vrouw in je kielzog groot en dan duwt ze, nu de kaarten zich tegen je keren, ook nog een mes in je rug.
Bij de VARA spande toenmalig mediadirecteur Frans Klein de kroon.
Hij deed alle signalen over jouw ronduit schofterige gedrag op de redactie allemaal af met de dooddoener ‘DWDD is topsport’.
Wie tijdens het bedrijven van die topsport overspannen of met een burn-out thuis kwam te zitten of zelfs symptonen van ptss (posttraumatische stressstoornis) opliep, was gewoon niet geschikt voor een dagelijkse talkshow.
Klaar.
De kijkcijfers waren het enige wat hem interesseerde.
En daarvoor was nu eenmaal nodig dat zijn vriendje Matthijs van Nieuwkerk zich als een perverse generaal kon blijven uitleven op zijn sneue soldaten.
Íedereen in de media die doet alsof de ‘onthullingen’ van de Volkskrant hem totaal verrassen, heeft boter op zijn hoofd.
Je bent misschien de grootste klootzak.
Je hield er misschien de meest perverse vernederingsmethoden op na.
Maar de media zijn vergeven van bazen en baasjes die zichzelf zo groot wanen, dat ze andere mensen beschouwen als niet meer dan machines die ze vervangen als ze teveel fouten maken.
Of als ze daar gewoon zin in hebben.
Omdat ze teveel cocaïne gesnoven hebben of gewoon een intens slecht mens zijn.
Of allebei.
Groet,
JanD”
(Advertentie)
Het is nu 3 september 2023.
Ik heb het verhaal in NRC gelezen waarmee je het pad effent voor een rentree op televisie.
Ik vroeg me af of ik nog iets heb toe te voegen aan wat ik de afgelopen jaren al schreef.
Maar toen keek ik nog een keer goed naar de kop boven het NRC-interview.
‘Waarom was ik op momenten verdomme zo’n lul?’, stond er.
Nee, daar heb ik niks aan toe te voegen.
Want wie dat interview goed las, weet één ding zeker: je bent geen steek veranderd.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje! Voor je volgende fotosessie.
Disclaimer Het ‘Briefje van Jan’ en de ’99 woorden’ zijn gratis te lezen. Eventuele donaties worden zeer gewaardeerd (vast via Backme, incidenteel via Bunq).
